In mijn werk kom ik veel mensen tegen met reserves. Mensen zijn zich daar soms wel en soms niet van bewust. Er is een diepliggend patroon in menselijk gedrag dat verband houdt met het al dan niet vrijmaken van potentieel.
Ik heb zelf ook reserves. Ik doe soms dingen niet, omdat ik bang ben dat iemand mij zal afwijzen. Ik voel me dan kwetsbaar. Ik vind het bijvoorbeeld lastig om echt te staan voor mijn energiewerk, wat zeer goede resultaten oplevert. Alleen omdat ik bang ben dat mensen mij zweverig vinden. Zo onthouden wij anderen en onszelf iets van waarde, omdat wij bang zijn. Dit doen we door te zwijgen en/of door niet te handelen.
Wij hebben allemaal een onzichtbare rem om onze diepste, meest waardevolle kwaliteiten volledig te geven aan het leven. We hebben allemaal zoveel in huis, zelfs meer dan we kunnen vermoeden. Je kunt dat alleen maar vrij maken als je het heel bewust wel gaat geven. Ook daar waar je bang bent voor afwijzing.
Als je bereid bent om je vermogens in dienst te stellen van het leven, het beste wat er in je is aan het leven wijdt, dan weet ik zeker dat je leven makkelijker gaat worden. Wat eerst moeilijk, inspannend en eenzaam gezwoeg was, gaat dan makkelijk, ontspannen en is veilig. Er komt helderheid. Je voelt dan heel diep in jezelf dat je één bent met de wereld, dat je verbonden bent met de stroom van het leven.
Ik ervaar bij mezelf dat dit waar is. De wonderen ontstaan in het moment dat ik wel durf. Het helende effect dat ontstaat, laat mij dat ervaren. Mijn angsten komen niet uit. Sterker nog: ik ervaar meer vertrouwen. Het effect van mijn werk, de diepe verbinding met mensen, steunt mij op een diepe laag. Het bevestigt dat het goed is wat ik doe, dat ik me zeker niet moet laten hinderen door het idee dat ik zweverig ben.
Herkenbaar, maar ja, hoe ‘geef’ je dan aan het leven? In de coaching sprak ik met A. Hij zei dat hij vroeger alles uit het leven wilde halen wat erin zat. Dat is van buiten naar binnen geredeneerd. Je wilt dat het leven aan jou geeft en jij wilt dat ervaren. A. had ook de neiging om zich te plooien naar zijn omgeving om zijn zin te krijgen. Het voegen naar de omgeving, dat wilde hij allang niet meer. Zijn overtuiging was verschoven naar: ik wil mezelf zijn. Dat is een statische overtuiging. Een overtuiging die niet geeft en niet neemt. Ik zei: “Nu mag je verschuiven naar een gevende overtuiging: Ik wil aan het leven geven wat ik in huis heb. Het beste wat ik heb en ben.”
Meestal kunnen we als mens niet zeker weten op wat voor manier dat beste van jezelf vorm krijgt. En zelfs als je daar ideeën over hebt, dan nog is het zinvol om je over te geven aan een hogere intelligentie en wijsheid die in jouw onbewuste huist. De kunst is om dat onbewuste bewust te krijgen.
Het leven maakt zelf uit waar jij je kwaliteiten kan geven. Mijn ervaring is dat het leven wel volgens een plan loopt, maar niet volgens mijn plan. Dit vraagt dat je met je hele wezen aanwezig kunt zijn precies waar je op dat moment bent. Dat je geeft wat je in huis hebt en daarna wel ziet wat er ontstaat. Het is niet dat je passief je leven volgt. Het is dat je keuze hebt in wat je doet, daar waar je bent. Daarin zit jouw vrije wil. Je kunt het ook laten.
Concreet betekent dit dat ik werk vanuit de volgende houding: “mag het hoogste ontstaan?”. Elke coaching ga ik in met de vraag: “mag ontstaan wat nodig is?”. Ik doe innerlijk een stap naar achter. Ik kijk en wacht. Elke keer weet ik niet wat er komt. Ik zet mezelf er niet tussen en laat het ontstaan. Dat vraagt ontzettend veel vertrouwen van mij. Er gebeurt altijd precies wat nodig is en dus niet altijd wat ik wil of van te voren bedenk.
Dit gebeurt ook op de doorbraakdagen. Er is een vraagstuk, er is een opstelling en er komt wat er komt. Ik heb steeds de keuze tussen handelen of wachten. Ik wacht op het innerlijke signaal dat mij leidt en dan doe ik wat nodig is. Hierdoor verdiept de opstelling naar een niveau waar echte transformatie plaatsvindt.
Dit gaat veel dieper dan zou gebeuren als ik zelf een mening heb over de opstelling, de richting wil bepalen of volgens strakke kaders werk. Het vraagt van mij absolute overgave van waaruit ik zuiver kan kiezen voor het goede. Doordat ik steeds meer vertrouwen krijg, durf ik meer los te laten en bijvoorbeeld de opstelling vast te laten zitten zonder in te grijpen. Ervaring leert dat vanuit de diepte vanzelf de bevrijding en de inzichten komen.
Vroeger was dat anders. Ik durfde me niet over te geven, waardoor ik meer controle wilde, waardoor de opstellingen minder de diepte ingingen. Dit gold ook voor de coaching.
Als je bij jezelf merkt dat je afkeer hebt op het overgave stuk in bovenstaande tekst, dan is het zinvol om je af te vragen wat jou blokkeert om je volledig te geven in jouw leven. Waar houdt angst je tegen?
Het is onmogelijk om met je ‘kleine’ persoonlijkheid de volledige vervulling te krijgen die op je wacht als je vanuit een hoger motief, bezieling of inspiratie kunt geven. Als je ‘het hogere’ via jou of in jou wil laten werken, dan zul je moeten uitreiken naar iets dat boven jezelf uitstijgt. Dat kan alleen via overgave. Dwars door je weerstand heen.
Wij worden allemaal het meest geraakt door mensen die vanuit hogere waarden leven en geven. Mensen die het beste met ons voor hebben, inspirerend zijn of kunnen delen in onze pijn. Van hen willen we ontvangen. Word zelf zo’n mens. Je ontdekt dan dat je alles zal ontvangen wat je nodig hebt.
~ Annemarie Baltus
8 maart 2016
Dit blog is geïnspireerd op lezing 138 van Eva Pierrakos. Sommige zinnen zijn rechtstreeks overgenomen en vertaald in hedendaags taalgebruik. De voorbeelden zijn uit mijn eigen leven en A. komt bij mij voor coaching.
