Inspira

Nabijheid

De lezingen van Eva Pierrakos zijn voor mij een grote inspiratiebron. Er zijn meer dan 300 lezingen. Elke lezing legt een dieper liggend patroon bloot, wat ons gedrag stuurt, vaak zonder dat we het door hebben. Lezing 138 uit 1965, bespreekt de dynamiek tussen verlangen naar nabijheid en de angst voor nabijheid.

Dit is iets wat in elke relatie speelt. Thuis, met vrienden en op het werk. Je wilt echt contact, maar durft het niet. Zelfs in relaties waarin je een enorme nabijheid ervaart, zul je merken dat er in de loop van de tijd altijd wel iets ontstaat waardoor er afstand komt en je in de reserve gaat. Tot je dat doorbreekt en je merkt dat je weer op een dieper niveau durft te delen. Dit proces is spannend. Het schuurt en gaat vaak niet in een ‘ideale’ vorm.

Veel mensen nemen de moeite niet (uit angst, vaak gemaskeerd door vele argumenten) en vernieuwen daardoor niet het contact. Op termijn betekent dit dat de relatie op een crisis afstevent of ophoudt te bestaan.

Wat ik heel bijzonder vind is dat wij in een tijd komen waarin het belangrijk is dat we leren om dieper en meer contact te maken met onszelf en met elkaar. Want alleen daar waar er echt contact is, kan er synergie ontstaan en wordt samen meer. En dat is wat nodig is in deze tijd. Meer dan ooit. Onderstaand twee citaten uit de lezing.

“De relatie van de ene mens met een ander kan alleen slagen als hij door zijn diepste wezen gemotiveerd wordt, als de relatie niet alleen bepaald wordt door zijn verstand en door zijn wil. Het verstand en de wil kunnen de problemen niet oplossen van het fijngevoelig evenwicht tussen jouw zelfexpressie en tegelijkertijd de ander toe te staan zichzelf uit te drukken.

Omdat er geen regels kunnen worden gesteld omtrent het ritme en de wisselwerking in deze wederkerigheid, kan het gewone verstand niet met deze vraag omgaan; alleen het innerlijke, wijzere, intuïtieve zelf is voldoende uitgerust om hiermee om te gaan. Het gewone verstand kan geen evenwicht vinden tussen voor jezelf opkomen en toegeven, tussen geven en ontvangen, tussen actieve en passieve deelname. Dit alles berust op een heel gevoelig evenwicht dat nooit op een voorgeschreven manier kan worden vastgesteld of worden voorgeschreven. Het gewone verstand kan alleen maar voorschrijven, van te voren bepalen, mechanisch denken. Het bedenkt regels en wetten. Het is niet intuïtief en flexibel genoeg om het moment te laten komen zoals het komt en er dan op een passende manier op te reageren. Daarvoor moet de kern van zijn wezen in actie komen. Dan ontstaat er een spontane en passende relatie. Wanneer een mens niet met zijn diepste wezen in contact is, kan hij op geen enkel gebied van het leven dat creatieve antwoorden vraagt, goed functioneren, noch kan hij in contact zijn met het diepste wezen van een ander mens. En dit is wat uiteindelijk werkelijk een verbinding aangaan betekent. Dit is nabijheid die isolement uitsluit, dit is de intieme uitdrukking van een relatie die danst in de levensstroom en die levendige vrede geeft. Al het andere brengt spanning, moeite en moeizame discipline met zich mee die je weerhouden open te staan voor de grote vrijheid en vreugde van intimiteit.”

Deze lezing stamt uit 1965. Dat is nog voor het Joop Den Uyl-tijdperk. Ongelooflijk bijzonder vind ik dat.

~ Annemarie Baltus
1 februari 2016

Persoonlijke ontwikkeling
Wil je verder komen met je persoonlijke ontwikkeling? Inspira biedt verschillende trajecten (eventueel op maat) aan.     Lees verder
Volg Annemarie op:
twitter-grijs
facebook-grijs
linkedin-grijs

Inspiratiemail
Wil je geen artikel van Annemarie missen? Schrijf je dan in voor haar maandelijkse Inspiratiemail.     Aanmelden






inspira contact

Wil je meer informatie of heb je vragen over (één van) onze programma's? Bel ons via 0341-353 466. Of stel je vraag via ons contactformulier     Wij nemen dan snel vrijblijvend contact met je op.