Van onmacht naar overgave

Deze Corona crisis is enorm. Het ontwricht de hele wereld. Dit betekent dat er een enorme kans is voor persoonlijke groei. Het is de tijd, dat nieuwe vermogens vrij worden gemaakt. We kunnen deze tijd gebruiken voor bewustwording.

Waarom is deze crisis ontwrichtend? Wat veilig en vertrouwd was, is dat niet meer. Wat vanzelfsprekend is gaat op de schop, zoals handen geven. Denk maar terug aan het ongemak wat dat gaf. Je wordt opeens bewust van allerlei automatismen die niet meer mogen. Voor natuurlijke reflexen mag je bewust wat nieuws verzinnen.

Je normale leven verandert zo, dat je het gewone anders beleeft. Neem als voorbeeld de fysieke 1,5 meter afstand tot elkaar. Er zitten nu minder mensen in onze ruimte. Je energie wordt minder vervuild of bezet door anderen. Het is makkelijker om bij jezelf te blijven.

Het zit in de kleine dingen, maar ook in de grote dingen. Iedereen heeft zijn eigen leed op zijn eigen tijd. Iedereen is geraakt maar de vorm, de diepte en het moment verschilt van mens tot mens. Sommigen zijn bang om ziek te worden of dat dierbaren ziek worden, anderen vrezen de financiële gevolgen van de crisis. Sommige mensen zitten nu in de problemen, anderen straks. Er is veel verschillend leed en iedereen ervaart het anders. Sommige mensen ervaren helemaal niets en vinden het wel lekker zo. Maar ook dan heb je je weer te verhouden tot anderen die het anders ervaren.

Onder al deze verschillende verschijningsvormen in diepte, diversiteit en tijd, zit een gemeenschappelijke noemer: onmacht. De crisis komt van buiten, het is buiten jouw controle. Jij bent niet de baas over wat er op je afkomt en je wordt beperkt in vanzelfsprekende vrijheden. Je wordt gedwongen om je aan te passen.

Het Ego houdt hier niet van en komt in opstand. Het zegt NEE tegen wat er is. Overlevingspatronen worden actief. We willen terug naar het oude, zo snel mogelijk. Er is verzet en kritiek op de aanpak. Recalcitrant gedrag. Starre volgzaamheid, waarbij overtreders van het nieuwe normaal hard worden aangepakt. Oeverloze discussies en Corona-moeheid. Deze crisis blijft aan je plakken.

Hoe kom je hier uit? Hoe kun je deze crisis, je machteloosheid, omzetten in overgave en dus gebruiken voor groei?

Het allerbelangrijkste is het erkennen van de persoonlijke pijn die onder je machteloosheid zit. Keer op keer opnieuw. Erkennen van de nieuwe pijn, het gemis, zorg of angst die er nu is. Maar crisis triggert ook oude pijn. Zelf heb ik daar last van als ik in de winkelstraten ben. De wanhoop van de winkeliers komt op me af en triggert oude gevoelens van het faillissement van mijn ouders. Kennelijk zit dat nog in mijn systeem en dat mag los gelaten worden.

Hoe groter de pijn, hoe dieper die zit, hoe dieper de erkenning moet zijn om die  specifieke pijn los te kunnen laten en vrij te worden. Dit betekent, als je er zelf last van hebt, dat je de pijn toelaat en met je volwassen deel reageert op je pijn: het is goed, je mag er zijn, welkom. Gevoelens willen alleen erkend worden, niet opgelost.

Als je wilt uitstijgen boven de pijn is het dus belangrijk dat je alle emotionele aspecten erkent: woede, frustratie, verdriet, onmacht. Hier geldt: hoe dieper hoe beter, hoe helender. Durf de kracht van je emoties toe te laten en te dragen. Wees er niet bang voor. Door dit te doen, ontstaat er ruimte voor nieuwe inspiratie, voor nieuwe energie en kracht. Trap niet in de valkuil door te relativeren. Hierdoor blijft de pijn in je systeem zitten en kun je niet de volledige winst pakken, die ontstaat als je het toelaat en loslaat.

Als je wilt verbinden met anderen in je omgeving erken dan de specifieke pijn van de ander, ook al heb jij die misschien niet. Durf erbij te blijven. Met een warm hart. Wees aanwezig, je hoeft niets op te lossen. Je aanwezigheid alleen doet het helende werk.

Als je wilt herrijzen uit de pijn en de volledige groei wilt nemen, dan is er nog een stap te gaan: overgave. Dit is de overgang van NEE naar JA in je bewustzijn. Dit is een keuze die je zelf mag maken. Dit is het spirituele of holistische aspect van een ontwrichtende crisis: het is de keuze voor licht. Alles is ten goede, hoe afgrijselijk, oneerlijk, of hoe onrechtvaardig het ook op het eerste gezicht lijkt te zijn. Om deze visie te kunnen begrijpen moet je boven het fysieke kunnen uitstijgen. Als je met de ogen van het lichaam blijft kijken kun je het niet zien. Als je vasthoudt aan het idee: ‘Ik ben een lichaam’, keert een crisis niet ten goede, omdat het lichaam bij een crisis verlies lijdt, namelijk ziekte, gebrek of dood. Of winst, maar dan leidt het bij de volgende crisis weer tot gebrek. Het idee: ‘Ik ben bewustzijn in een lichaam’, geeft ruimte voor een ander perspectief: alles is ten goede.

Als je besluit je te verbinden met het idee: ‘Alles is ten goede, ook al zie ik het niet’ (dat laatste voeg ik er aan toe, als ik het niet kan zien), dan erken je waar je bent. Je gaat dan de overgangsfase in. Je geeft je over. Je buigt voor het lot. Je verzet je er niet meer tegen. Door het verzet op te geven komt er ruimte om te zien, waar je eerst niet zag. Je zicht komt niet bij het lichaam vandaan, maar uit iets wat groter is dan jij. Het vraagt dat je je hier voor openstelt, anders kan het niet tot je komen. Zicht komt van een hoger bewustzijn en dringt zich niet op, zoals het lager bewustzijn wel doet. Als er ondragelijk leed is, als iemand of het lot je enorm schaadt, is vergeving nodig om hier te kunnen komen. Bij vergeving laat je schuld los. Hoe groter de pijn, hoe groter de vergevingsles, hoe groter het vermogen tot liefde dat vrijkomt.

Van onmacht naar overgave, dat doe je door je emoties te (h)erkennen en geen aspect over te slaan. Alleen als het bewust is kun je loslaten. Je aanvaardt het idee dat alles ten goede is, ook al kun je het op dit moment misschien nog niet zien. Het is de overgang van de NEE- naar de JA- stroom.

Bovenstaande leidt tot een diepe innerlijke zekerheid, die niet buiten jezelf gevonden kan worden. Het geeft een basis van waaruit het leven opnieuw ontstaat. Je buigt voor het lot. Je verbindt je met iets dat groter is dan jijzelf. Je geeft de controle uit handen. Je geeft je over, transformeert en maakt ruimte voor nieuw leven en inspiratie. Je laat je leiden door hogere krachten in plaats van door lagere krachten. Het leven wordt er makkelijker van. En wie wil dat nou niet?  

Veel succes op je pad!

~Annemarie Baltus~
mei 2020

Annemarie is executive coach en leiderschapsontwikkelaar. Zij werkt voor leiders die vanuit hun hart willen leiden en bereid zijn het innerlijk werk te doen wat daarvoor nodig is.