Toch nog even kijken of ze nog leven.
Het is herfstvakantie en we zijn weer een paar dagen op Texel.
Ik loop achter een vriend aan, naar de kast van de gasmeter waar R. tijdens ons vorige bezoek een nestje met jonge egels had gevonden.
Dag één was ik compleet euforisch door deze bijzondere ontdekking geweest. Op dag twee kwam mijn tante op kraambezoek, wat eindigde in een complete desillusie. De egeltjes lagen nog steeds op dezelfde plek en stonken enorm. Ze waren dood.
Ik weet nog heel goed de immense mindshift: van euforisch door het nieuwe leven, naar de leegte van de dood. In één seconde.
In mijn jonge jaren, begin twintig, heb ik zo’n intense mindshift ook ervaren tijdens een vakantie in Las Vegas. Ik was zwaar onder de indruk van de binnenkant van het Bellagio hotel. Betoverd liep ik rond in een soort wonderbaarlijk blauwe ruimte. Ik wilde al dat moois nog meer voelen en raakte met mijn vingers de wand aan. Dat had ik niet moeten doen.
Plastic.
De betovering was over. Als een zeepbel die uit elkaar spat.
De betekenis die je geeft, is de beleving die je hebt.
Ik durf niet alleen naar de egels te kijken. Ik wil eerst even zeker weten dat het beeld wat ik ga zien niet te choquerend is. Dat is een restje van een boerderij verleden. Ik ben wel eens een stal in gelopen waar mijn vader illegaal een lam aan het slachten was. Ik schrok me rot. Mijn vader ook, maar dat kwam omdat hij bang was om betrapt te worden door de politie. Zo gaat dat: betekenis creëert de beleving.
Onze dappere vriend vindt het gelukkig geen enkel probleem om de egels in een eventuele staat van ontbinding aan te treffen.
Ik hoop eerlijk gezegd dat ze nog leven.
‘De kleine bolletjes, zijn nu platte pannenkoekjes’, merkt de vriend droogjes op.
Ze zijn echt dood.
Ik kan het nu geloven.
Maar het blijft jammer.
Ik hoop maar dat ik niet teveel aan platte egeltjes denk als ik pannenkoeken eet.
Ergens geloof ik toch nog in sprookjes.
~Annemarie Baltus~
oktober 2020
Annemarie is executive coach en leiderschapsontwikkelaar. Zij werkt voor leiders die vanuit hun hart willen leiden en bereid zijn het innerlijk werk te doen wat daarvoor nodig is.
