Vandaag in de coaching had ik een bijzonder gesprek met H. Tijdens ons vorige gesprek, een drie-gesprek met H., haar leidinggevende en mij, kreeg H. veel complimenten. De waardering van de manager was in de ruimte voelbaar. H. zat er bij en keek ernaar.
Ze vertelde me vandaag dat ze de complimenten tijdens het drie-gesprek niet binnen kon laten komen. In de weken erna heeft ze ervaren dat eronder een gebrek aan bestaansrecht zat. Zij heeft in haar jeugd niet het gevoel gehad dat ze er mocht zijn. Ze was lastig en ongewild. En hoewel ze in het gesprek er volledig mocht zijn van de leidinggevende, sterker nog ze werd echt bejubeld, voelde ze zich er niet veilig bij. En daarmee herhaalde ze een oud patroon: ze is voorbereid op de afwijzing. Niets komt binnen tot die afwijzing er is. “Zie je wel, ik kan het niet,” denkt H. dan. Maar wie is zijn hele leven gevrijwaard van kritiek?
Wat mij opvalt is dat bijna iedereen in het heden situaties herhaalt die herkenbaar zijn van vroeger, maar die dan gestoken zijn in een nieuw jasje. Ook al was de ervaring met het oude jasje niet zo leuk, het is wel vertrouwd, dus daar voelen wij veiligheid. En naar dat evenwicht gaan wij terug als wij ons er niet of onvoldoende van bewust zijn.
Zo had ik een gesprek met D. Zij is vroeger in de steek gelaten door haar vader. Erg in de steek gelaten. Op haar werk staat ze in de herhaling. De baan en haar carrière zijn een doel geworden om te bewijzen dat ze de moeite waard is. De zelf opgelegde druk is enorm. Het moet slagen, want anders blijkt ze echt niets waard te zijn.
Wat is het gevolg? D. creëert steeds een situatie dat mensen in haar omgeving haar niet goed genoeg vinden, dat ze het gevoel heeft dat ze niet gezien wordt en geen kansen krijgt. Steeds opnieuw vecht ze in haar eentje tegen deze situatie. Waarna gezien worden wederom niet lukt. Vervolgens trekt ze zich terug. Ze blokkeert en denkt: “Zie je wel, er is iets mis met mij. Zo goed ben ik niet…’. Waarna de situatie escaleert in een onhoudbare arbeidssituatie en ze naar de volgende werkgever vertrekt, waar dezelfde situatie zich in een nieuw jasje herhaalt.
“Wat moet ik doen?” vraagt ze mij. Haar wanhoop is groot. Het belangrijkste is dat ze gewoon zichzelf mag zijn. Dus ook met die blokkade op haar werk. “Wees lief voor jezelf,” zei ik. “Erken dat je daar een gevoelige pijnplek hebt. Heb begrip voor dat afgewezen meisje in jezelf. Zie haar.”
Het is belangrijk dat je beseft dat je op zo’n moment tegen iets vecht wat niet bestaat (ook al ervaar je het tegenovergestelde). En dat je door te vechten de illusie versterkt dat het wel bestaat (“zie je wel?”). Om vrij te worden is het noodzakelijk dat je de hele situatie als een illusie doorziet. Keer terug naar jezelf en trek de pijn van Nu en de pijn van het Verleden uit elkaar. De huidige situatie triggert iets ouds, waardoor je het te groot maakt. Wees lief voor de pijn. Meer niet. En laat uit je diepste innerlijk opkomen wat goed is voor jou in deze situatie. Volg dat.
Zelf kwam ik er na vijf (!) banen achter dat ik voor mezelf wilde beginnen (dit was al voor mijn 30e jaar). In alle banen kreeg ik conflicten met de Baas. Ik accepteerde geen autoriteit. Dat is een kindstuk. Bij baan nummer drie had ik wel door dat het aan mij lag en niet aan de Baas (ook al zei alles in mij dat het toch echt aan de Baas lag). Bij baan nummer vijf ben ik na een conflict in verbinding vertrokken. Voor mij was het toen rond. In mijn eigen bedrijf kom ik dat dwingende kantje in mezelf ook tegen. Het moet gaan zoals ik wil, want ik bouw aan een bedrijf waarin het voor mij klopt. Door het (h)erkennen van het patroon in mij, werd ook duidelijk wat ik er wel mee kan in mijn leven.
Ik geloof in D. en dat schrijf ik niet op als onechte motivatie. Ik meen het. En als jij jezelf in deze problematiek herkent, dan geloof ik ook in jou. Ergens in jou zit ook dat geloof. Het niet geloven in jezelf heb je vanuit de buitenwereld aangenomen. Vind de weg terug naar de eerdere en diepere waarheid in jezelf. Uit die bron volgt wat je moet doen. Volg de weg die uit de bron komt. Met alle twijfels en onzekerheid. Wees standvastig in je keus, flexibel in de weg en deal met de angsten.
Het allermooiste is dat je zult ontdekken dat in je patroon ook je kracht zit. Die komt voort uit je onvervulde behoefte. Zo kan D. op extreem goede wijze een ander erkennen. Dat is een enorme kwaliteit. H. heeft grote liefde voor mensen die net even anders zijn. En ik kan inmiddels mezelf erkennen bij autoriteit en daardoor de autoriteit erkennen van de ander.
~ Annemarie Baltus
31 maart 2016
